தாரமும் குருவும் - பகுதி 7.2

ஆக்கம்:இ.சொ.லிங்கதாசன்

பகுதி 7.2

அல்லைப்பிட்டி 1977

ஏறத்தாழ ஒரு மாத இடைவெளியின் பின்னர் தொடர்கிறேன். இத்தொடரைத் தொடர்ந்து வாசித்து வருபவர்கள் என்னை மன்னியுங்கள். எல்லாம் நேரப் பற்றாக்குறைதான் காரணம். கடந்த மாதம் எட்டாம் தேதி எழுதிய மேற்படி தொடரின் அல்லைப்பிட்டி பற்றிய குறிப்பில் 'அல்லி' மலர் பற்றிக் குறிப்பிட்டிருந்தேன். மேற்படி அல்லி மலர் அதிகமாகக் காணப்பட்டதால் 'அல்லிப் பிட்டி' என பெயர் வந்து, அதுவே பின்னர் 'அல்லைப் பிட்டியாக' மருவி இருக்கலாம் என்றும் கருத இடமுண்டு ஆனால். அல்லைப்பிட்டியில் உள்ள மூன்று குளங்களும் மகா பராக்கிரம பாகுவின் காலத்தில் அல்லது எல்லாள மன்னனின் காலத்தில் வெட்டப் பட்டவை என்று நம்பப் படுகிறது.இக்குளங்களில் இரண்டில் மட்டும் அல்லிக் கொடிகள் ஒன்றிரண்டு காணப்படுகின்றன. ஆனால் அல்லிக் கொடிகளை விடவும் 'தாமரைக் கொடிகள்' அதிகமாகக் காணப்படுகின்றன. அவ்வாறு பார்த்தால் எமது கிராமத்திற்குத் 'தாமரைப் பிட்டி' என்றல்லவா பெயர் ஏற்பட்டு இருக்க வேண்டும். ஆகவே இந்த அல்லிப் பூ அல்லது 'அல்லிப் பிட்டி' சமாச்சாரமும் ஏற்கக் கூடிய ஒன்று அல்ல.

அல்லைப்பிட்டிப் பராசக்தி வித்தியாலயத்தில் நான் படித்த காலத்தில் அங்கு பணியாற்றிய ஆசிரியர்களில் அரைவாசிப் பேர் அல்லைப்பிட்டியைப் பூர்வீகமாவோ அல்லது வசிப்பிடமாகவோ கொண்டவர்களாயிருந்தனர். மீதி அரைவாசிப் பேர் யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து தினமும் பணியின் நிமித்தம் அல்லைப்பிட்டிக்கு வந்து போயினர். இவர்களில் ஒரு ஆசிரியையின் பெயர் 'கொன்செப்ட்ரா'(கிறிஸ்தவப் பெயர்) என்பதாகும். நான் ஆறாம் வகுப்பில் படித்த காலத்தில் இவர் தமிழ்,சுகாதாரக் கல்வி மற்றும் பெண் பிள்ளைகளுக்கான 'மனையியல்'(Home science) போன்ற பாடங்களைக் கற்பித்து வந்தார். சரி, அவர் பற்றிய அறிமுகத்தை அப்படியே விட்டுவிட்டு, தீவகத்தில் பெண்கள் வெளியே செல்கையில் கடைப்பிடித்த நடைமுறையைப் பற்றியும் கூறி விடுகிறேன். அதாவது ஒரு பெண் தனது அயல் தவிர்ந்த தொலை தூரத்திற்குப் போவதானால் ஒரு ஆணின் துணையுடனேயே செல்வது வழக்கம். அது தனது கணவனாக இருக்கலாம், தந்தையாக இருக்கலாம், தனது சகோதரனாக இருக்கலாம் ஆகக் குறைந்தது தனது குடும்ப உறவில் உள்ள ஒரு சிறுவனாகவும் இருக்கலாம். இவ்வாறு ஒரு ஆணின் துணையுடனேயே தொலை தூரத்திற்குச் சென்று வருவது வழக்கமாக இருந்தது. இதை 'வழித்துணை' என்றோ 'ஆம்பிளைத் துணை' என்றோ கிராமியத் தமிழில் அழைத்தனர்.இதே நடைமுறையே இலங்கையின் பெரும்பாலான பகுதிகளில் பின்பற்றப்பட்டு வந்துள்ளது
என்பதையும் நான் அறிவேன்.
சரி மீண்டும் 'கொன்செப்ட்ரா டீச்சரின்' விடயத்திற்கு வருகிறேன். அவருக்கு திடீரென்று ஒரு நாள் அரை நேரத்துடன் (நண்பகல் 12 மணியுடன்) விடுப்பு(லீவு) எடுக்க வேண்டிய நிலை. அவர் யாழ்ப்பாணம் செல்லும் பேருந்தைப் பிடிப்பதற்கு 'அல்லைப்பிட்டிச் சந்திக்குச்' செல்ல வேண்டும். அவர் 'வழித்துணையாக' என்னை அழைத்துச் செல்வதற்கு அதிபரிடம் அனுமதி பெற்றிருந்தார். அது எனக்கு அந்தக் காலத்தில் மிகுந்த மகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தியிருந்தது. காரணம் நண்பகல் 12 மணிக்கு எனக்கு(2 மணித்தியாலங்கள் முன்னதாகவே) பள்ளியிலிருந்து வீட்டுக்குச் செல்ல வாய்ப்புக் கிடைக்கிறது அல்லவா? அது எவ்வளவு ஆனந்தமான விடயம். அதை விடவும் நான் வசித்த எனது பேர்த்தியாரின் வீடும் அல்லைப்பிட்டிச் சந்திக்கு அருகிலேயே இருந்தது. அது இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சியைத் தந்தது. டீச்சருடன் பேசிக்கொண்டே அல்லைப்பிட்டிச் சந்தியை நோக்கி நடந்துகொண்டு இருந்தபோது திடீரென்று அல்லைப்பிட்டி என்று பெயர் வரக் காரணம் என்ன? என்ற பேச்சு எழுந்தது. உடனே டீச்சரும் எங்கள் அல்லைப்பிட்டி மக்களில் பெரும்பாலானவர்கள் கூறுவது போன்றே "அல்லிப்பிட்டி என்று முதலில் இருந்து பின்னர் மருவியதால் அல்லைப்பிட்டி என்று ஆனது" என்ற வாதத்தை முன் வைத்தார். 'அல்லிப்பிட்டி' என்பது சிங்களப் பெயர் என்றும், தனக்கு சிங்கள மொழியை எழுத, வாசிக்க, பேசத் தெரியும் என்றும் கூறினார்.
அல்லைப்பிட்டிச் சந்தியில் இருந்த திசைகாட்டிக்(வழிகாட்டும் கல்லில்) கல்லில் 'அல்லைப்பிட்டி' என்று மூன்று மொழிகளில் எழுதப் பட்டிருக்கும் அதில் தமிழ் ஆங்கிலம் ஆகிய மொழிகள் என்னால் வாசிக்க முடிந்த மொழிகள். உடனே டீச்சர் மூன்றாவதாக சிங்களத்தில் எழுதப் பட்டிருந்ததைத் தொட்டுக் காண்பித்து "இதோ பார் இங்கு 'அல்லிப்பிட்டி' என்றுதான் எழுதப் பட்டுள்ளது" என்றார். டீச்சரின் வார்த்தைக்கு மறு வார்த்தை கூறும் அளவிற்கு அப்போது எனக்குச் சிங்கள மொழியில் தேர்ச்சி இருக்கவில்லை. நான் வளர்ந்தபின் ஒரு இருபது வருடங்கள் கழித்து 'கொன்செப்ட்ரா டீச்சர் கூறியது' பொய் என்று அறிந்து கொண்டேன். எனது தாயார் உட்பட அல்லைப்பிட்டியில் பிறந்த ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்டவர்களின் அடையாள அட்டைகளை வாங்கிப் பார்த்து விட்டேன். அதில் அல்லைப்பிட்டி எனும் பெயரின் சிங்கள உச்சரிப்பை 'அலபிட்டிய'(අලපිටිය Alapitiya)என்றுதான் எழுதியிருப்பார்களே தவிர 'அல்லிப்பிட்டி' என்று எழுதவில்லை என்பதை நான் நன்கறிவேன். ஒரு புதிய மொழியைத் தெரியாத ஒரு மாணவனை டீச்சர் நன்றாகவே ஏமாற்றியிருக்கிறார் என்பதை உணர்ந்து கொள்ள எனக்கு 20 வருடங்கள் எடுத்தது. "கொன்செப்ட்ரா டீச்சர் நீங்கள் எந்த நாட்டில் இருக்கிறீர்கள் என்பது எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் ஒரு அற்ப விடயத்திற்காக உங்களைப் போன்ற ஆசிரியர்கள் எவ்வாறு 13 வயதுக்கு உட்பட்ட மாணவர்களை பொய் சொல்லி சமாளித்து ஏமாற்றுகிறார்கள் என்பது எனக்கு நன்றாகவே தெரியும்".

(இன்னும் சொல்வேன்)

உங்கள் கருத்துக்களும் வரவேற்கப் படுகின்றன.